Hastanemiz Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesindeki 2010-2013 Yılları Arasındaki Beyin Ölümü Bildirimleri

Özet

Amaç: Yoğun bakım ünitemizdeki Ocak 2010 - Ağustos 2013 tarihleri arasında beyin ölümü tanısı konmuş hastaların belirlenmesi ve kullanılan tanı yöntemlerinin gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 - Ağustos 2013 tarihleri arasında beyin ölümü tanısı konmuş hastalar retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalarda; yaş, cinsiyet, beyin ölümü nedeni, pupil dilatasyonu ve nörolojik değerlendirme ile beyin ölümü düşünülenler, transkraniyal doopler ultrasonagrafi (TKDUSG) yapılması, donör adayı olma durumu, beyin ölümü tanısından kardiyopulmoner arreste veya donör olmaya kadar geçen süre, apne testi öncesinde preoksijenasyon süresi, apne testi süresi, apne testi sırasındaki komplikasyonlar ve sonlandırılma nedenleri (hipotansiyon, desatürasyon, aritmi, kardiyak arrest) kaydedildi.

Bulgular: Beyin ölümü saptanan 29 hastanın 15’i (% 51.72) kadın, 14’ü (% 48.28) erkek; ortalama yaşları 33.07±19.76 yıl olarak tespit edildi. En sık beyin ölümü nedenleri sırasıyla travma (% 27.3) subaraknoid kanama (% 16.4), intraserebral kanama (% 35.6) ve uzamış kardiyopulmoner resüsitasyonla ilişkili hipoksi (% 10.7) olarak bulundu. Hastaların % 86.2’si donör adayı olarak kabul edilirken; % 13.8’i ileri yaş, çeşitli komorbid hastalıklar ve malignite gibi nedenlerden dolayı donör adayı olarak kabul edilmedi. Hastaların % 96.55’ine (28 olgu) beyin ölümü tanısında klinik ve apne testi sonuçlarına ek olarak en az bir destekleyici test olarak TKDUSG uygulanmıştı. Apne testi sırasında hastaların % 73’ünde komplikasyon görülmezken; % 10.9’unda hipotansiyon, % 1.4’ünde kardiyak aritmiler, % 14.7’sinde desatürasyon geliştiği görüldü. Kardiyak arrest görülmedi.

Sonuç: Beyin ölümü serebral dolaşımın durması demek olduğundan dolaşımı değerlendiren testler destekleyici test olarak daha çok tercih edilmektedir ve bundan dolayı TKDUSG hasta başı yapılabilen, noninvaziv ve yinelanabilir bir test olarak öne çıkmaktadır.